Tuesday, December 22, 2009
Saturday, December 5, 2009
Saturday, November 14, 2009
Friday, November 13, 2009
Kerajaan Johor - Riau
Kerajaan Johor – Riau
Pada tahun 1718, Raja Kecik daripada kerajaa Siak, yang mendakwa dirinya sebagai putera Almarhum Sultan Mahmud Shah yang mangkat pada tahun1699, telah menyerang dan menguasai kerajaan Johor. Setahun kemudian, Raja Kecik telah berpindah keRiau (Bintan) dan memerintah kerajaan Johor daripada pusat pemerintahan baru diRiau. Setelah tiga tahun kemudian, Raja Sulaiman yakni putera Sultan Abdul Jalil yang telah mangkat diPahang, telah berjaya mengalahkan dan menurunkan Raja Kecik daripada tahta kerajaan Johor dengan bantuan putera Raja Bugis lima bersaudara. Raja Sulaiman kemudiannya telah ditabalkan sebagai Sultan dan Yang Dipertuan Besar dengan gelaran Sultan Sulaiman Badrul Alam Shah, dan kerajaan Johor kini dikenali sebagai Kerajaan Johor - Riau. Sultan Sulaiman kemudiannya telah menabalkan seorang daripada putera Raja Bugis lima bersaudara iaitu Opu Daeng Merewah yang juga dikenali sebagai Kelana Jaya Putera untuk menjadi Yang Dipertuan Muda dengan gelaran Sultan Alauddin Shah, sebagai wakil baginda memerintah kerajaan Johore – Riau. Tiga tahun kemudian Sultan Sulaiman telah menghantar rombongan keTrengganu untuk menabalkan ayah saudara baginda, Tun Zainal Abidin untuk menjadi Sultan Trengganu bergelar Sultan Zainal Abidin.
Kesah mengenai kejayaan putera Raja Bugis lima bersaudara yang telah membantu Sultan Sulaiman mendapatkan kembali tahta kerajaan Johor telah tersebar luas dirantau ini. Pada masa itu, dua daripada putera Bugis yang bernama Opu Daing Menambon dan Opu Daeng Kemasi telah pun meninggalkan Riau pergi keMempawah dan Sambas di Kalimantan dan masing masing menjadi Raja disana. Pada 1723, Sultan Kedah telah menulis surat meminta bantuan daripada Opu Daeng Parani, saudara yang tua daripada putera Raja Bugis untuk mendapatkan kembali tahta kerajaan Kedah yang telah dirampas oleh adinda baginda Sultan Kedah. Tidak lama kemudian, dengan bantuan Opu Daeng Parani berserta adindanya, Yang Dipertuan Muda Daeng Merewah and Opu Daeng Celak, Sultan Kedah dapat semula menaiki tahta baginda.
Kekuatan kerajaan Johor – Riau dari segi ketenteraan telah berjaya melindungi serta mematahkan beberapa serangan daripada luar terhadap wilayah takluknya. Setelah beberapa tahun, kerajaan Johore – Riau yang berpusat diRiau telah bertambah makmur dan terkenal sebagai pelabuhan dagangan yang masyhur dirantau ini. Menurut adat pemerintahan kerajaan Johore – Riau, the Yang Dipertuan Muda memegang kuasa dan tanggungjawab yang luas didalam bidang ketenteraan, hubungan luar negara hinggalah ke ehwal dalam negari, ekonomi, social serta ehwal ugama. Setelah mangkatnya Yang Dipertuan Muda Daeng Merewah, Sultan Sulaiman telah menabalkan adinda almarhum iaitu, Opu Daeng Celak untuk menjadi Yang Dipertuan Muda berikutnya dengan gelaran yang sama iaitu Sultan Alauddin Shah. Yang Dipertuan Muda Daeng Celak memerintah kerajaan Johore – Riau selama tujuhbelas tahun, putera baginda yang sulong, Raja Lumu telah menjadi Sultan Selangor yang pertama pada 1766 dengan gelaran Sultan Salehuddin Shah. Manakala putera kedua baginda iaitu Raja Haji, kemudiannya menjadi Yang Dipertuan Muda didalam kerajaan Johore – Riau pada tahun 1777.
Terpisahnya Singapura, Pahang, Johor Daripada Kerajaan Riau
Pada tahun 1812, Yang Dipertuan Besar kerajaan Johor – Riau, Sultan Muhmud Shah telah mangkat diLingga, tahta kerajaan telah diserahkan kepada anakanda Almarhum Sultan yang muda, Tengku Abdul Rahman sesuai dengan wasiat Almarhum. Anakanda Almarhum yang sulong bernama Tengku Hussien (Tengku Long). Dalam pada itu, orang orang British menerusi syarikat British East India Company yang telah menguasi Pulau Pinang diutara Semenanjung Tanah Melayu dan sedang mencari lokasi baru iaitu diSingapura bagi mengembangkan pengaruhnya. Pada masa itu Riau dan daerah selatannya hingga keSumatera adalah dibawah pengaruh orang orang Belanda menerusi syarikat Dutch East India Company. Pihak British telah menemui Temenggong Abdul Rahman, yang mentadbir Singapura bagi pihak kerajaan Johor – Riau, namun tidaklah dapat ia memberikan kebenaran kepada British untuk membina pusat dagangannya. Oleh kerana pihak British tahu bahawa Sultan Riau, Sultan Abdul Rahman tidak akan memberikan kebenaran sedemikian kerana pengaruh pihak Belanda, maka membuat keputusan untuk mengangkat dan mengiktiraf Tengku Hussien sebagai Sultan Singapura dengan sokongan dan bantuan daripada Temenggong Abdul Rahman. Setelah upacara penabalan diadakan diSingaputa pada tahun 1819, Sultan Singapura yang baru, Sultan Hussien Shah bersama sama dengan Temenggong Abdul Rahman telah menandatangani surat perjanjian dengan Sir Stamford Raffles bagi membenarkan pihak British East India Company menubuhkan pusat perdagangan diSingapura.
Pada tahun 1824, Anglo-Dutch Treaty atau Treaty of London telah ditandatangani oleh kerajaan British (United Kingdom) dan kerajaan Belanda (The Netherlands) yang antara lain mengandungi pembahgian kuasa keatas wilayah Kerajaan Melayu menjadi dua bahagian. Daerah Riau-Lingga dan kawasan selatan hingga keSumatra, yang sekarang ini merupakan wilayah Indonesia modern, diletakkan dibawah kuasa Belanda. Manakala Singapura, Johor, Pahang dan daerah lain diSemenanjung Tanah Melayu pula diletakkan dibawah kuasa British. Selepas tarikh tersebut, wilayah takluk empayer kerajaan Johor-Riau yang sudah terbahagi dan terpisah kerana perjanjian Anglo-Dutch Treaty tersebut, kini dikenali sebagai kerajaan Riau-Lingga kingdom. Selepas lima puloh tahun kemudian Pahang yang ditadbir oleh Bendahara dan Johore oleh Temenggong dibawah kerajaan Johore-Riau telah menaiki tahta kerajaan dan memerintah negara masing masing sebagai Sultan. DiPahang, Bendahara Wan Ahmad telah ditabalkan sebagai Sultan bergelar Sultan Ahmad Muazzam Shah and diJohor, Temenggong Maharaja Abu Bakar ditabalkan sebagai Sultan bergelar Sultan Abu Bakar.
Thursday, November 12, 2009
Wednesday, November 11, 2009
Istana Kampong Glam, Singapura: Dahulu Dan Sekarang
Istana Kampong Glam asalnya dibina oleh Sultan Singapura, Sultan Hussein Shah pada tahun 1819 diatas tanah seluas 23 hektar (57 ekar) di Kampong Glam yang diberikan khas untuk baginda oleh pihak British East India Company. Istana tersebut dipercayai dibuat daripada kayu berlian didalam kawasan timur Beach Road. Apabila siap, kawasan istana tersebut meliputi dua kali ganda saiz daripada kawasan sekarang ini, yang dikurangkan pada tahun 1824 bagi pembenaan jalan, North Bridge Road. Sultan Hussein Shah menginap di istana tersebut sehinggalah sebelum kemangkatan baginda di Melaka pada tahun 1835.
Pembenaan Semula
Bentuk batu konkrit yang terdapat pada hari ini adalah hasil pembenaan semula atas arahan putera sulong Sultan Hussein iaitu Sultan Ali Iskandar Shah pada tahun 1835. Ianya dibina ditempat asal istana tersebut diantara tahun 1836 dengan tahun 1843. Bangunan Istana dua tingkat ini dipercayai telah di reka bentuk oleh arkitek British, George Drumgoole Coleman, sebahagian reka bentuk Istana ini sama dengan reka bentuk yang dibuat oleh arkitek Coleman, seperti bangunan Old Parliament House dan gereja Armenian Church. Ianya di bentu dengan gabungan stail (style) Palladian, yang sangat popular di England, dengan bermotifkan bentuk tradisional Melayu. Seluruh kawasan Istana ini dipagari oleh tembok batu dan beberapa rumah kampong kecil dibina disekitarnya untuk kerabat kerabat dan pembantu pembantu Sultan.
Setelah Istana ini siap dibina pada tahun 1843, Tengku Alam, putera sulong Sultan Ali menetap di istana ini sehingga ia meninggal dunia pada tahun 1891. Hasil pungutan sewa sebahagian tanah tanah disekitar kawasan Istana yang telah direstui oleh Sultan Ali dan Tengku Alam dahulu digunakan untuk menampung kerabat kerabat ayahanda nya menurut adat istiadat Melayu. Setelah Tengku Alam meninggal dunia, jenazahnya telah dikebumikan didalam makan DiRaja diMasjid Sultan yang berdekatan.
Pertelingkahan Waris
Pada tahun 1896, telah terjadi satu pertelingkahan diantara waris waris Sultan Hussein mengenai hak terhadap estet Kampong Glam dan perkara tersebut telah dibawa ke mahkamah. Pada tahun 1897, pihak mahkamah membuat keputusan bahawa tiada siapa pun diantara waris waris Sultan yang mempunyai hak mutlak terhadap estet tersebut dan estet tersebut diletakkan dibawah penguasaan Kerajaan British. (Estet tersebut menjadi ‘state land’ atau tanah kerajaan apabila Singapura mencapai kemerdekaan).
Pada tahun 1904, Sultan Hussein Ordinance (warta kerajaan) menetapkan bahawa waris waris Sultan Hussein akan diberi hasil pendapatan daripada tanah tanah di estet Kampong Glam. Jumlah wang tersebut dihadkan kepada S$250,000 pada tahun 1991, dan kemudiannya disemak semula pada tahun 1999. Dibawah peraturan baru, kesemua waris waris yang berhak diberi pilihan sama ada untuk membahagi bahagikan wang sebanyak S$350,000 setahun selama 30 tahun secara ansuran atau pun mendapatkannya pada satu kali bayaran.
Waris waris dan mereka yang masih tinggal diIstana tersebut telah di pindahkan bagi membolehkan kerja kerja baik pulih dijalankan. Selama ini, Istana tersebut merupakan tempat kediaman peribadi bagi waris waris Sultan's descendants, sehinggalah ke tarikh kerja kerja baik pulih hendak dijalankan.
Taman Warisan Melayu
Istana Kampong Glam dan seluruh kawasannya telah dibaik pulih sebagai sebahagian daripada pembangunan pusat Taman Warisan Melayu pada tahu 2004. Reka bentuk istana tersebut telah dikekalkan sebagaimana yang telah di reka oleh arkitek Coleman dengan member tumpuan pada penyusunannya, ruang kawasannya, tembok sekelilingnya dan kawasan jalan menuju kebangunan istana. Bahan bahan kayu dan simen telah digunakan bagi membuat semula lantai dalaman bangunan istana tersebut. Istana Kampong Glam kini dikenali sebagai Taman Warisan Melayu. Ianya merupakan pusat pertunjukan budaya Singapura bagi warisan, budaya dan sejarah orang orang Melayu Singapura. Ianya terletak di alamat asalnya iaitu di Sultan Gate, Kampong Glam. Kawasan seluas 8,000 meter persegi (2 ekar) tersebut telah dilancarkan pada 27 November 2004. Istana Kampong Glam dan Gedung Kuning merupakan sebahagia daripada kawasan asal yang menuju kekawasan hadapan Beach Road pada masa dahulu. Sultan Gate pula mula disebut sedemikian sejak tahun 1950an. Yayasan Warisan Melayu mula ditubuhkan pada tahun 28 July 1999, dengan melakar projek utamanya bagi kerja kerja baik pulih Istana Kampong Glam pada tahun 1999. Siap pada tahun 2004, dan dibuka semula sebagai Taman Warisan Melayu.
Dikawasan Taman Warisan Melayu terdapat pohon Gelam, reke buntuk (replica) perahu Bugis dan penerangan mengenai sejarah orang orang Bugis dan perniagaan mereka. Musium Warisan Melayu juga terdapat disana yang menunjukkan warisan dan budaya Melayu diSingapura, menerusi bahan bahan artifak, multimedia dan diorama (model model patong) dan bahan bahan pertunjukan lainnya.
Monday, November 9, 2009
Sejarah Kerajaan Melayu
Sejarah Kerajaan Melayu
Menurut teks Sejarah Melayu (Salalatus Salatin) yang disusun daripada naskah naskah lama pada tahun 1612 AD oleh Bendahara Tun Seri Lanang daripada Empayer Kerajaan Johor, perkataan Melayu berasal daripada Sungai Melayu yang terdapat diBatang Hari River diMuara Jambi, sekarang ini merupakan wilayah Jambi diSumatra, Indonesia. Perkataan Melayu juga dijumpai tertulis pada ‘batu bertulis’ bertarikh tahun 1286 yang dijumpai Padang Rocore, dimuara sungai. Kerajaan Melayu lama yang mempunyai kekuasaan yang besar dikenali sebagai kerajaan Sri Vijaya yang memerintah pada sekitar tahun 500 hingga 1025 yang berpusat diPalembang dan mempunyai jajahan takluk yang luas meliputi Sumatera, Jambi, dan seluruh Semenanjung Tanah Melayu hingga ke Kedah. Menurut kajian sejarah (archaeological) Jambi, banyak artifak artifak lama dan reka bentu lama telah dijumpai dan dirakamkan dalam bentu gambar sebagai bahan bukti.
Kerajaan Lama Singapura, Malaka & Johor
Terdapat sebuah lagi kerajaan Melayu yang muncul selepas era kerajaan Sri Vijaya yang dapat dilihat sehingga kehari ini. Ianya bermula pada sekitar tahun 1230 AD apabila seorang Putera Raja Palembang bernama Sang Nila Utama atau Seri Tri Buana memindahkan pusat kerajaan baginda daripada Palembang ke Bintan dan kemudiannya ke Temasik serta menukarkan namanya kepada Singapura. Setelah beberapa tahun menjalankan usaha pembangunan, kerajaan Singapura menjadi makmur dan terkenal serta mempunyai hubungan yang baik dengan lain lain kerajaan rantau ini. Salah satu perkahwinan diraja diantara kerajaan yang tersebut didalam sejarah ialah pada tahun 1363 apabila kerabat diraja Singapura, seorang Puteri Johor yang berugama Islam dengan Sultan Brunei yang pertama, Sultan Muhammad Shah, yang dikenali sebagai Awang Alak Betatar sebelum memeluk ugama Islam. Pada masa yang sama juga, Raja Singapura, Raja Iskandar Shah or Parameswara, juga telah berkahwin dengan seorang Puteri Pasai yang berugama Islam, namun baginda tidak memeluk ugama Islam.
Kerajaan Singapura diserang serta dihancurkan oleh tentera Majapahit pada tahun 1400. Raja Iskandar Shah bersama sama kerabat baginda serta para Menteri dan pengikut pengikut telah berundur keMuar, Johore dan kemudiannya pergi keMelaka dan menubuhkan pusat kerajaan baru dikenali sebagai Kerajaan Melaka. Setelah beberapa tahun, kerajaan Malaka menjadi makmur, kuat serta mempunyai pelabuhan pelabuhan dagang yang sibuk dirantau ini. Kekuasaan kerajaan Malaka yang mempunyai wilayah takluk yang luas termasuk keseluruhan Semenanjung Tanah Melayu, seperti Kedah termasuk Perlis, Perak, Kelantan, Terengganu, Pahang, Negeri Sembilan, Johore, Singapore, Riau, pulau pulau sekitar Riau sehingga ke pesisiran pantai Sumatra.
Pada tahun 1511, Malaka telah diserang dan ditakluki oleh tentera Portugis. Sultan Melaka pada ketika itu, Sultan Mahmud Shah telah berundur ke Johor dan kemudiannya ke Riau (Bintan) sebelum akhirnya pergi keKampar diSumatera. Usaha Baginda untuk mengambil balik Melaka dengan melancarkan beberapa kali serangan daripada Johor dan Riau telah gagal. Baginda mangkat diKampar pada tahun 1528. Putera baginda telah ditabalkan sebagai pengganti bergelar, Sultan Alauddin Riayat Shah dan kemudiannya menubuhkan kerajaan baru di Johor Lama (Kota Tinggi) dan dikenali sebagai Kerajaan Johor. Sementara itu seorang lagi putera Almarhum Sultan Mahmud, telah menjadi Sultan Perak yang pertama bergelar, Sultan Muzzaffar Shah.
Kerajaan Johor menjadi makmur dan diperintah oleh keturunan Sultan selama lebih 100 tahun sehingga ke tahun 1699 apabila Sultan Mahmud Shah yang disebut orang sebagai ‘Sultan Mahmud Mangkat diJulang’, merupakan zuriat terakhir daripada keturunan Sultan sejak kerajaan lama Singapura, Malaka dan Johor, mangkat pada usia 22 tahun tanpa meninggalkan seorang zuriat pun. Oleh yang demikian, pembesar pembesar kerajaan Johor telah menabalkan Bendahara Johor, Tun Abdul Jalil, yang memegang jawatan kedua tertinggi selepas Sultan, untuk menjadi Sultan Kerajaan Johor bergelar Sultan Abdul Jalil Riayat Shah. Kerajaan Johor masih juga menguasai hampir kesemua wilayah takluk jajahan yang luas yang dahulunya dibawah kerajaan Malaka.
Sunday, July 19, 2009
Tarian Melayu
Tarian MelayuTarian Melayu melambangkan adat resam dan Budaya orang orang Melayu. Ianya memberikan gambaran sebenar mengenai kehidupan semula jadi dan cara hidup orang orang Melayu.
Umumnya, tarian Melayu dibahagi kepada dua bahagian utama iaitu tarian Melayu "asli" atau tarian Melayu yang di"angkat". Tarian Melayu "asli" adalah tarian yang memang berasal dari daerah daerah orang Melayu yang meliputi Sumatra, Semenanjung Tanah Melayu, Singapura, Kepulauan Riau dan Borneo, dan asalnya dapat dijejaki semula hingga kepada zaman awal tamadun Melayu. Tarian Melayu yang di"angkat" pula adalah berasal daripada pengaruh budaya asing yang perpunca daripada kejadian politik dan sejarah dahulu. Ada berbagai gaya dan jenis tarian Melayu, ianya pula dibahagi kepada beberapa ketogari mengikut rentak dan irama sesuatu tarian.
Empat rentak asas tarian Melayu adalah Tarian Asli, Inang, Joget and Zapin. Tarian Asli and Inang diketogarikan sebagai tarian "asal" orang orang Melayu, manakala tarian Joget dan Zapin pula diketogarikan sebagai tarian "angkat" orang orang Melayu.Saturday, July 18, 2009
Silat
Silat Silat merupakan sebutan nama yang merujuk kepada seni mempertahan diri yang diamalkan diseluruh Kepulauan Melayu. Silat merupakan gabungan seni perlawanan dan perjuangan hidup yang telah di bentuk dalam tamadun di Indonesia, Malaysia dan Brunei Darussalam berabad yang lalu dan telah menjadi budaya masyarakat dan tradidinya. Semasa zaman penjajahan, negera Malaysia dan Singapura yang dibawah jajahan British serta Indonesia yang dibawah jajahan Belanda, para pengamal silat atau pesilat telah menggunakan seni silat sebagai cara untuk membebaskan mereka daripada penguasa asing ini.
Bentuk yang ketara didalam seni silat dengan lain lain seni mempertahankan diri di negara negara Asian seperti Kung fu, Taekwon-do atau Karate, terletak pada sudut budayanya. Silat bukan hanya untuk tujuan bagi pertempuran. Apabila ianya diiringi oleh alat alat muzik tradisional seperti gendang, silat boleh bertukar menjadi tarian rakyat. Di daerah Minangkabau (diprovinsi Sumatra Barat diwilayah Indonesia), silat merupakan tradisi lama orang orang lelaki mereka yang dikenali sebagai silek dan ianya merupakan salah satu bahagian untuk persembahan tarian randai, sejenis tarian rakyat Minangkabau. Di Malaysia, satu bentuk silat yang dikenali sebagai silat pulut juga menunjukkan persamaan gerak silat sebagai tarian yang di iringi oleh alat alat muzik tradisional, dan juga di Brunei Darussalam "silat cakak" juga di persembahkan dengan adanya muzik gulintangan. Jenis silat di daerah Jawa Barat di Indonesia dikenali sebagai pencak, selalunya ia di iringi oleh muzik, khususnya alat seruling tradisional Sunda.
Silat mula tersebar diseluruh Kepulauan Melayu pada kurun abad ke tujuh, tetapi tempat asalnya tidak diketahui. Silat telah diakui sebagai seni bela diri Melayu yang tulin. Orang orang Melayu yang tinggal di kawasan pantai pulau Sumatra dan semenanjung tanah Melayu, dari Aceh di utara hingga ke Kelantan, Kedah dan Kepulauan Riau di selatan semuanya berlatih dan mengamalkan silat. Hubungan dengan suku suku bangsa lain di kawasan pantai juga dipengaruhi oleh silat. Terdapat bukti bahawa budaya China dan India juga ada mempengaruhi seni mempertahankan diri ini. Apabila Islam tersebar di seluruh Kepulauan Melayu pada kurun masihi ke empat belas, ianya turut diajar bersama silat. Silat menjadi latihan rohani dan juga jasmani didalam pertempuran dan juga tarian rakyat.
Silat telah diperhalusi sehingga menjadi suatu kemahiran yang dimiliki oleh para Sultan, Panglima dan Pendekar semasa zaman Kesultanan Melaka, Majapahit dan empayer Srivijaya. Pada masa itu lah silat tersebar diseluruh Semenanjung Tanah Melayu, Jawa, Bali, Sulawesi dan Borneo. Orang orang Melayu khususnya di Semenanjung Tanah Melayu menganggap bahawa Hang Tuah sebagai bapa persilatan.
Silat mempunyai sejarah yang sama di Malaysia, Singapura, Brunei dan Indonesia dimasa zaman penjajahan yang mana silat digunakan sebagai cara membebaskan diri daripada cengkaman penjajah asing. Setelah berakhirnya era penjajahan, silat telah dibentuk menjadi seni mempertahankan diri yang rasmi. Persatuan Nasional kemudiannya dibentuk seperti Persekutuan Silat Kebangsaan Malaysia (PESAKA) di Malaysia. Di Indonesia; Ikatan Pencak Silat Indonesia (IPSI), di Singapura: Persekutuan Silat Singapura (PERSIS), di Brunei Darussalam; Persekutuan Silat Brunei Darussalam (PERSIB), begitu juga di USA dan Eropah. Silat sekarang ini dimasukkan sebagai salah satu pertandingan sukan khususnya semasa sukan SEA (Southeast Asian Games).
Melayu
Melayu: Orang Melayu adalah merupakan kumpulan suku kaum orang Austronesian yang penduduk utama yang menetap diSemenanjung Tanah Melayu serta beberapa bahagian pulau pulau dan tempat tempat lain diAsia Tenggara, termasuk pantai timur Sumatra, persisiran Borneo, dan pulau pulau yang terdapat diantara kedua duanya. Suku kaum Melayu adalah berbeza dengan konsep bangsa Melayu yang mengrangkumi kumpulan kaum yang besar termasuk orang orang Indonesia dan Philipina. Bahasa Melayu merupakan kumpulan bahasa dikalangan Malayu Polynesia.
Etymology (Asal usul nama)
Perkataan "Malay" yang digunakan bagi istilah bahasa Inggris diambil dari perkataan yang digunakan oleh Belanda, "Malayo", yang datangnya daripada sebutan orang Portuguese "Malaio", yang merujuk kepada kekata "Melayu". Menurut satu teori, perkataan Melayu membawa arti “pindah” atau “lari” yang merujuk kepada pergerakan yang tinggi dikalangan orang orang tersebut didaerah ini.
Menurut satu teori yang lain pula mengatakan bahawa nama tersebut merujuk kepada bahasa Sanskrit Malai Yur yang bermakna “tanah bergunong” (malai bermakna gunong dan yur bermakna tanah), yang merujuk kepada alam semulajadi Kepulauan Melayu (Malay Archipelago) yang berbukit bukit.
Pengunaan Makna
Perkataan Melayu kadangkala digunakan untuk menentukan konsep bangsa Melayu, yang merangkumi semua suku kaum yang menetap didaerah Kepulauan Melayu.
Istilah Melayu pula, seperti yang termaktub didalam Perlembagaan Malaysia, merujuk kepada setiap orang yang mengamalkan Islam dan Budaya Melayu dan bercakap Bahasa Melayu akan dianggap sebagai orang Melayu, selain daripada orang orang yang memang berketurunan Melayu.
Suku kaum & lingkungan budaya
Istilah Melayu merujuk kepada suku kaum yang menetap diSemenanjung Tanah Melayu (termasuk selatan Thailand seperti Patani dan Satun) serta timur Sumatra dan begitu juga dengan tempat tempat lain didaerah Kepulauan Melayu ini.
DiMalaysia, majoriti penduduknya terdiri daripada suku bangsa Melayu manakala penduduk minoriti terdiri suku bangsa selatan Cina (seperti Hokkien and Cantonese), selatan India (terutamanya Tamil dan Maliyalam), suku orang asli (seperti Iban dan Kadazan), dan juga bangsa Serani (Eurasians).
Pengaruh budaya Melayu berbeza berbeza mengikut tempat dan pengaruh disetiap negeri dirantau ini, seperti pengaruh sistem ber raja, ugama (pengaruh ugama Hindu/Buddah pada awal kurun masihi dan pengaruh Islam pada kurun kedua), dan juga bahasa Melayu. Pengaruh kerajaan Sri Vijaya telah menyatukan budaya perbagai suku kaum diAsia Tenggara dalam masa hampir satu kurun. Pada masa yang sama juga banyak perkataan perkataan Sanskrit yang diambil pakai bagi pengunaan dan pengembangan bahasa Melayu. Bahasa Melayu menjadi bahasa perantaraan atau lingua franca dirantau ini, dan pengunaan campuran bahasa Melayu menjadi bahasa yang digunakan dikebanyakkan pelabuhan dagang diIndonesia.
Bahasa
Bahasa Melayu yang digunakan didalam percakapan diclassifikasikan sebagai bahagian daripada bahasa Malayo-Polynesian yang merupakan salah satu cabang daripada bahasa Austronesian. Ianya merupakan kalangan bahasa pribumi yang ramai digunakan oleh orang orang Melayu diseluruh Kepulauan Melayu. Bahasa utama yang digunakan oleh orang orang Melayu adalah Bahasa Melayu dan Bahasa Indonesian.
Bahasa Melayu
Bahasa Austronesian yang merupakan bahaya Melayu mempunyai sekitar 33 juta orang yang bertutur sebagai bahawa pertama atau bahasa ibunda diSemenanjung Tanah Melayu, Sumatra, Borneo, dan tempat tempat lain diIndonesia dan Malaysia. Memandangkan bahasa Melayu digunakan oleh kedua dua belah penduduk diSelat Melaka, yang merupakan laluan dagangan yang genting antara India dan China, maka orang orang yang berbahasa Melayu telah terikut serta didalam dagangan antarabangsa sebelum kedatangan bangsa Eropah dirantau ini dan bahasa Melayu menjadi bahasa perantaraan di pelabuhan pelabuhan diIndonesian, sehingga timbullah istilah bahasa Melayu Pasar. Pada kurun masihi ke20, negara Indonesia telah menyeragamkan bahasa Melayu dan menggunakan nya sebagai bahasa kebangsaan Indonesian; Ditulis dalam tulisan Rumi dan digunakan dan difahami lebih daripada 70% penduduknya. Begitu juga dengan penyeragaman dan penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan Brunei. Tulisan naskah Melayu lama yang diketahui ditulis pada kurum masihi ke 7 diselatan Sumatra didalam tulisan Indic. Penulisan bahasa dan sastra Melayu yang berikutnya didalam huruf jawi bermula sewaktu kedatangan Islam keSemenanjung Tanah Melayu pada kurun masihi ke 14.
Bahasa Melayu adalah bahasa Austronesian yang digunakan oleh orang orang Melayu yang menetap diSemenanjung Malaysia, selatan Thailand, Philipin, Singapura, timur tengah Sumatra, Kepulauan Riau, sebahagian pesisiran pantai Borneo dan juga terdapat diBelanda. Ianya merupakan bahasa rasmi diMalaysia, Brunei dan Singapura. Ianya sangat serupa dengan Bahasa Indonesia, bahasa rasmi diIndonesia. Perseragaman bahasa Melayu rasmi telah dipersetujui bersama oleh Indonesia, Malaysia dan Brunei, seperti yang digunakan oleh diKepulauan Riau yang terletak diselatan Singapura, yang dianggap tempat lahirnya bahasa Melayu rasmi.
DiMalaysia, Bahasa Melayu telah disebut sebagai Bahasa Malaysia menerusi Akta Bahasa Kebangsaan 1967, telah digunakan secara meluas sehingga ketahun 1990an dimana ramai ahli ahli akedemik dan pegawai kerajaan mula menggunakan semula istilah lama seperti yang tersebut didalam Perlembagaan Malaysia. Menurut Fasal 152 didalam Perlembagaan, Bahasa Melayu adalah bahasa rasmi Malaysia. Indonesia pula mula mengambi bahasa Melayu sebagai bahasa rasminya semasa kemerdekaannya dan menamakan nya Bahasa Indonesia dan walaupun terdapat banyak persamaannya namun terdapat perbezaan yang ketara terutamanya pada segi percakapaan bahasa Melayu yang digunakan diMalaysia. DiSingapura dan Brunei ianya hanya disebut sebagai Bahasa Melayu. Walau pun begitu, terdapat perbezaan dari sudut sebutan bahasa Melayu mengikut daerah masing masing: contohnya loghat orang orang Kelantan kadang kala susah untuk difahami oleh orang Malaysia sendiri dan bagi percakapan orang orang Indonesian pula terdapat banyak perkataan yang unik yang tidak diketahui oleh orang orang Melayu yang lain. Bahasa yang digunakan oleh orang orang Cina Peranakan atau Baba (yang merupakan kacukan diantara orang orang Cina daripada Ming Dynasty dengan orang orang Melayu zaman dahulu) pula terdapat keunikannya kerana campuran pengunaan bahasa Melayu dengan dialek Cina Hokkien yang merupakan bahasa yang digunakan oleh orang orang Cina yang mula menetap diMelaka dan Pulau Pinang. Walaupun pengunaan bahasa ini sudah mula pupus namun ianya masih ada lagi digunakan diMalaysia terutamanya diMelaka.
Ugama
Dari segi anutan ugama, kebanyakkan orang orang Melayu berugama Islam. Awalnya pada zaman dahulu mereka berugama lain seperti Hindu, Buddha dan lain lain kepercayaan sehinggalah kedatangan Islam pada kurun masihi yang ke lima belas yang dibawa oleh pedagang pedagang Arab, Chinese and Indian Muslim semasa zaman kegemilangan Islam. Hari ini Islam merupakan ugama yang paling ramai dianuti oleh orang orang Melayu diIndonesia, Malaysia, Singapura dan Brunei. Antara sebab penukaran ugama secara beramai ramai kepada Islam yang bermula pada tahun 1400 ialah kerana keputusan dan pengaruh kesultanan Melaka. Kebanyakkan orang orang Melayu yang berada di Thailand, Africa Selatan, Sri Lanka, Australia dan Surinam adalah keturunan daripada orang orang Melayu dari Malaysia, Indonesia dan sebagainya yang telah pun memeluk ugama Islam.
